„Draka Ekonieboraka” jest pisana wierszem. Tekst jest dowcipny, dosadny i przede wszystkim łatwy w odbiorze. Wpisuje się w ideę dostarczania dzieciom ważnych treści, w zabawny i inspirujący sposób. Jest to książka dla każdego, małego i dużego, o tym jak być ekologicznym.

Tytułowy Ekonieborak to przesympatyczny w odbiorze pan – większość z nas pewnie zna kogoś podobnego, chociażby z najbliższego sąsiedztwa: chudziutkie nóżki, piwny brzuszek, fryzura z grzywką pieczołowicie zaczesaną na bok i nieśmiertelny polski wąsik.

Ekonieborak nie radzi sobie z ekologią. Tytułowy bohater nie sprząta po piesku, wyrzuca śmieci na chodnik, marnotrawi ogromne ilości jedzenia, wody i energii. Do pobliskiego kiosku dojeżdża terenowym wozem, a śmieci i resztki jedzenia wrzuca wprost do toalety, by nie męczyć się zbytnio chodzeniem po schodach. W jego domu aż roi się od wciąż zapracowanych “energożerców”. Niestety za każdym razem ponosi konsekwencje swoich ryzykownych ekologicznie zachowań. Profesor Sumienie jednocześnie podpowiada mu co można zrobić, by ich uniknąć. Zabawne perypetie i mądre rady prowadzą bohatera do EKO-przemiany. Prócz rad praktycznych, pojawiły się również ciekawostki. Profesor sumienie tłumaczy na koniec każdego rozdziału jak nie popełniać błędów Ekonieboraka. Dlatego im wcześniej wpoimy dzieciom proste zasady, jak dbać o nasze środowisko, tym lepiej.

Ta książka ma mądrą w treść, z ważnym przesłaniem, a przy tym jest zabawna i piękna w formie. W ciekawy sposób porusza dość trudne tematy, których ziarnko od wczesnych lat powinniśmy zaszczepiać w dzieciach, by potem lepiej im się żyło. Dziecko uczy się podczas zabawy, a taka nauka wchodzi do głowy najszybciej.

„Draka Ekoniebiraka” naprawdę daje do myślenia. Kiedy już zrobicie sobie rachunek sumienia, spróbujcie zmienić złe nawyki, by móc – razem z Ekonieborakiem – zaśpiewać finałową piosenkę zamieszczoną na ostanach stronach.